Adaptacja do przedszkola
Proces adaptacji jest to proces przystosowania się do nowego środowiska społecznego.
Tym nowym środowiskiem jest dla dziecka 2,5 – 3 letniego przedszkole. Każda ważna zmiana w życiu człowieka jest z jednej strony szansą na rozwój, nowe, ciekawe przeżycia, a z drugiej strony doświadczenia te mogą być początkowo trudne i bolesne. Takim ważnym momentem jest przekroczenie progu przedszkola pierwszy raz. Jest to trudny moment również dla rodziców i nauczycieli.
Dzieci w tym samym wieku mogą różnić się pod względem poziomu rozwoju umysłowego, ruchowego i emocjonalno-społecznego. Są dzieci, które adaptują się do przedszkola łatwo i szybko i są dzieci, które mają w tym zakresie duże trudności.
Proces adaptacji przebiega dla każdego dziecka zupełnie inaczej.
Związane jest to często z faktem radykalnej zmiany wymagań stawianych dziecku. Oto nagle oczekuje się od niego przystosowania się do reguł, z którymi dotychczas nie miało styczności, nauczenia się funkcjonowania w grupie rówieśniczej i radzenia sobie z nowymi obowiązkami. Często zdarza się, że w domu rodzinnym nie są stawiane dziecku żadne ograniczenia, a uwaga wszystkich domowników koncentruje się na nim i spełnianiu jego potrzeb. Taka postawa rodziny na pewno nie pomoże dziecku w poradzeniu sobie z zasadami panującymi w przedszkolu.
Stawiajmy swoim dzieciom wymagania. Wyznaczanie granic zapewnia dziecku poczucie bezpieczeństwa.
Jak możemy pomóc dziecku przejść proces adaptacji?
Do tego wydarzenia powinni przygotować się przede wszystkim rodzice:
- Wyjaśnienie nowej sytuacji.
- Wizyta z dzieckiem w przedszkolu.
- Pójście do przedszkola jako ważne wydarzenie w życiu rodziny.
Dobrym i często praktykowanym pomysłem jest odwiedzenie przedszkola wraz z dzieckiem jeszcze przed rozpoczęciem uczęszczania do niego. Pozwala to zbudować właściwe wyobrażenie o nowym miejscu i nieco oswoić się z nim. Warto również opowiedzieć dziecku w domu o tym, co się wydarzy w przedszkolu, wyjaśnić wszelkie wątpliwości. Ważne, aby budować pozytywny obraz przedszkola. Wspomóc możemy się opowiadaniami terapeutycznymi (wiele pozycji dostępnych na rynku), których główny bohater idzie po raz pierwszy w życiu do przedszkola i wspólnie z rodzicami wymyśla sposoby, które pomogą mu z tym sobie poradzić. Myśl, że inni też znajdują się w podobnej sytuacji, może bardzo pomóc dziecku przezwyciężyć swoje lęki.
- Czas pobytu.
- Właściwe określenie momentu odebrania dziecka.
- Dotrzymywanie słowa danego dziecku.
Początkowo czas pobytu w przedszkolu powinien być krótki i stopniowo wydłużać się. Z początku możemy towarzyszyć dziecku, aby czuło się bezpiecznie w nowym miejscu. Pamiętajmy, że zdolność pojmowania czasu jest dla małych dzieci bardzo ograniczona. Dlatego moment odebrania ich przez nas z przedszkola powinien być określony konkretnymi wydarzeniami np. Można powiedzieć: „teraz się pobawisz, potem będzie obiad, a po obiedzie Cię odbiorę”. Rozłąka z rodzicem powoduje bardzo silny lęk, dziecku może wydawać się, że mama już nigdy po nie nie wróci, dlatego należy starać się zawsze być w umówionym wcześniej czasie. Musimy jednak także zdawać sobie sprawę, że lęk przed rozłąką jest reakcją rozwojowo normalną i minie wraz z nabyciem przekonania, że rodzice zawsze odbiorą dziecko.
- Nasz własny spokój.
- Konsekwencja w działaniu.
- Wybór właściwej osoby odprowadzającej.
Czasem zostawienie w przedszkolu płaczącego dziecka staje się dla rodziców bardzo trudnym doświadczeniem. Jednak jest rzeczą niezmiernie ważną, aby nie ujawniać naszych niepokojów w trakcie rozstań z malcem, gdyż nastrój rodziców bardzo łatwo udziela się dzieciom. Ważna jest również konsekwencja w wysyłaniu pociechy do przedszkola, gdyż początkowo może ono próbować różnych sposobów, aby uniknąć pójścia do przedszkola. Nie należy jednak tym sugestion ulegać. Jeśli rozstanie z dzieckiem staje się dla matki bardzo trudną kwestią, być może jego ojciec bardziej stanowczo poradzi sobie z tym zadaniem. Ważne jest, aby wiedzieć, że nie robimy dziecku żadnej krzywdy, zostawiamy je pod opieką wykwalifikowanej kadry, a jego niepokój, jest przejściowy.
Często bywa tak, że to rodzic musi się wewnętrznie przygotować na rozstanie z dzieckiem.
Jeśli rodzice będą mieli pewność, że ich decyzja jest słuszna, a wybrane przedszkole miejscem odpowiednim i korzystnym dla rozwoju dziecka, proces adaptacji przebiegnie znacznie szybciej i mniej boleśnie.
- Akceptacja trudnych uczuć.
- Cierpliwość.
- Poszukiwanie rozwiązań.
Rodzice powinni uzbroić się w cierpliwość i przygotować na to, że dziecko może bardzo płakać, czuć się zagubione, przejawiać wyraźną niechęć do zmian, jakich doświadcza. Mogą wystąpić kłopoty ze snem lub drobne dolegliwości. Dziecko ma prawo doświadczać lęku, tęsknoty i smutku i są one jego naturalną reakcją. Należy starać się te uczucia zaakceptować i dostarczać dziecku zwiększonego wsparcia. Nie zmuszajmy malca do bycia zadowolonym i szczęśliwym. Nazywajmy jego uczucia, ale szukajmy dla nich złagodzenia np. Dzięki czytaniu bajek terapeutycznych. Można również pozwolić brzdącowi zabrać do przedszkola ulubioną zabawkę lub kocyk – poprzez skojarzenie z domem pozwoli na zwiększenie poczucia bezpieczeństwa.
Dodaj komentarz